டிசம்பர் 09 –  புனித ஜுலான் டியேகோ (1474 – 1548)

2002ம் ஆண்டு ஜுலை 30ம் நாள் மெக்சிக்கோ நகரில் உள்ள புகழ்வாய்ந்த குவாடலூப் மரியன்னையின் ஆலய வளாகத்தில் 5 இலட்சத்திற்கும் மேலாக கருப்பின (இந்திய) மக்களும் வெள்ளையர்களும் மகிழ் ஒலி சகிதம் ஒன்று கூடினார். இதன் காரணம் கருப்பினத்தைச் செர்ந்த ஜுவான் டியேகோவுக்குப் புனிதர் பட்டம் அளிக்கும் சடங்கு நடைபெறவிருந்தது. இதற்காகத் திருத்தந்தை 2ம் ஜான் பால் வந்துவிட்டார். டியேகோவுக்கத் திருமணமான நிலையில் குழந்தைபேறு இன்றி, மனைவி இறந்துவிட்ட நிலை. இவர் புதிதாகக் கிறிஸ்துவின் ஒளி பெற்ற கிறிஸ்தவர். 1524ம் ஆண்டு ஸ்பெயின் நாட்டைச் சேர்ந்த பிரான்சிஸ்கள் வேதபோதகர்கள் இவரைத் திருமறைக்குக் கொண்டு வந்தனர்.

1531ம் ஆண்டு டிசம்பர் திங்கள் 9ம் நாள் டெப்பெயாக் என்ற மலைப்பாதையின் வழியாக அருகிலிருந்த ஊர் ஆலயத்திருப்பலியில் பங்கேற்க விரைந்தார். அப்போது எதிர்பாராதவிதமாக மலையிலிருந்து ஓர் குரல் அவர் பெயரைச் சொல்லி அழைத்தது. மலைமேல் சிறிது தூரம் ஏறியபோது கருப்பு நிறத்தில் 14 வயது சிறுமி நின்றுகொண்டிருப்பதைப் பார்த்துவிட்டார். “நான் கன்னிமரி” எனக் கூறி ஜுவானிடம் பேச ஆரம்பித்தார். “நேரே ஆயரிடம் சென்று தான் நின்றுகொண்டிருக்கம் இடத்தில் ஒரு ஆலயம் கட்டச் சொல்” என்று பணித்தார். “மேலும் ஆலயம் கட்டி முடிக்கப்பட்ட நாளிலிருந்து இந்தப் பகுதி இறைவனின் அளப்பரிய இரக்கத்தின் உற்றாக அமையும்” என்று உறுதி அளித்தார், கருமை நிற மாமரி. “இவ்விடத்தில் இருந்து கொண்டு மக்களின் அபயக்கரலைக் கேட்டு அவர்கள் துயரனைத்தையும் நீக்கிக்கொண்டிருப்பேன்” என்ற வார்த்தைகளைத் தெளிவாகக் கெட்டு திகிலுற்றார் ஜுவான்

மரித்தாய் கூறியவாறு ஜுவான் ஆயரை அணுகினார். மரியன்னை கூறியவற்றைப் பிழைபடாமல் கூறினார். “சரி இன்னொரு நாள் வா, இதுபற்றிப் பேசிக்கொள்வோம்” என்று சிறிதும் பொருட்படுத்தாமல் ஜுவானை அனுப்பிவிட்டார். மேலைநாட்டினைச் சேர்ந்த ஆயர் என்றாலும் கருப்பின் மக்களைக் கரிசனையோடுதான் நடத்திவந்தார். ஜுவான் தனது ஊருக்குச் சேர்hவுடன் திரம்பி விட்டார். மீண்டும் ஒரு முறை கருமைநிற மாமரி ஜுவானுக்குக் காட்சி அளித்தார். இரணாடாவது முறை இதே நோக்கத்தடன் ஆயரை அணுகப் பணித்தார். இந்த முறை கூட ஆயர் போதிய கவனம் செலுத்தியதாகத் தெரியவில்லை.

இதற்கிடையில் ஜீவானின் மாமா சாகம் தருவாயிலிருந்தார். மரணப்படுக்கையில் இருந்த இவருக்கு உதவிக்கரம் நீட்ட ஒரு குருவானவர் தேவை என்பதை உணர்ந்தார். இதற்காக, இதற்குமுன் சென்ற பாதையைத் தவிர்த்து வேறொரு வழியாக நடந்துசென்றார். செல்லும் வழியில் மீண்டும் அதே கருமைநிற மாமரி ஜுவானுக்குத் காட்சியளித்தார்! உனது மாமா சின்ன அம்மை நீங்கி நலம் பெற நான் உதவுவேன்” என்று உறுதி கூறினார். “மலை மீது சற்று ஏறி எனக்குக் கொஞ்சம் ரோசா மலர்கள் பறித்து வா” எனப் பணித்தார். மரியா குறிப்பட்ட இப்பகுதியில் ரோசா மலர்களைக் காண்பதே அரிது. அதிலும் ரோசா மலர்களுக்கான காலமும் அதுவல்ல.

இருப்பினும் அன்னையின் சொல்லைத் தட்டாமல் சென்றார். அதிர்~;டவசமாக மலர்களைக் கண்டார். அவற்றைச்சேர்த்தக் கொண்டுபோய் அன்னையின் பாதங்களில் வைத்தார். அவற்றை ஜுவானிடமிருந்த துண்டில் மரியாவே பத்திரமாக வைத்து ஆயரிடம் கொண்டுபோய்க் கொடுக்கப் பணித்தார். அவரும் அயர் அவர்களிடம் கொண்டுபோய்க் கொடுப்பதற்காகத் துண்டைத் திறந்த சமயம் மலர்கள் கீழே விழ, அவரது துண்டின் மையப் பகுதியில் மரியன்னையின் உருவம் காணப்பட்டது! அனைவரும் திகிலுற்றுப் பரவசம் அடைந்தனர்.

இப்புதுமையைப் பார்த்த பின்னரே ஆயர் கருமை மாமரியின் விருப்பத்தை நிறைவேற்ற முயற்சி பல எடுத்துக்கொண்டார். மறுநாள் காலையில் ஜுவான் முன்னே செல்ல, ஆயரும் மரியா காட்சி தந்த அந்த இடத்தை நோக்கிச் சென்றார். மேலும் அம்மை நோய் நீங்கி முற்றிலும் குணமடைந்திருந்த ஜுவானின் மாமாவையும் சந்தித்தார். அன்னைக்கு ஆலயம் எழுப்ப முயற்சிகள் ஜரூராக நடைபெற்றன. ஆலயம் கட்டி முடிக்கப்பட்ட பிறகு அன்னையின் உருவம் இருந்த ஜூவானின் துண்டை ஆலயத்தினுள் மக்கள் பார்த்துப்பரவசமடைவதற்கு காட்சிப் பொருளாக வைத்துவிட்டார் ஆயர். அன்றுமுதல் இன்றுவரை கருமை மாமரியின் அருளாசீர் பெறக் கூட்டம் அலைமோதுகிறது.

இருப்பினும் கருமை மாமரி கொடுத்த செய்திதான் என்ன? இதற்குமுன் லூர்து கெபி போன்ற பல இடங்களிலும் தந்த காட்சியின் போது கொடுத்த, தனக்குப் பிரியமான செய்திதான். இதன் சாரம் “மாக்னி ஃபிக்காத்” கீதம் தான். “எனதான்மா இறைவனை ஏத்திப் போற்றுகின்றது.” இறைவன், பொருட்செல்வம் படைத்த சமூதாயத்தினால் தள்ளப்பட்ட, ஒதுக்கப்பட்ட, ஒடுக்கப்பட்ட எளியோரின் தந்தை.” இந்த நற்செய்தி மேல் வகுப்பினரின் செவிகளைக் துளைத்தது. இறைவனைப் போல், மரியாவும் ஏழைகளிடம் பரிவிரக்கங்காட்டுபவர். அவர்களுக்காகப் பரிந்துரைக்கும் பரோபகாரி.

மேலும் ஒதுக்கப்பட்ட இனத்தைச் சார்ந்த ஜூவானிற் துண்டில் அன்னையின் உருவம் பதிக்கப்பட்டதன் மூலம், மரியன்னை ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் சார்பில் எப்போதும் நிற்பவர் என்பதை அனைவரும் புரிந்துகொண்டனர். இந்த நற்செய்தி புது உலக மக்களுக்குக் கிடைத்த சூழ்நிலையைப் பாருங்கள். கருநிற மக்கள் துரும்பாகக் கருதப்பட்டனர். அவர்களைத் துன்புறுத்தி உயிரைப் பறித்தால் எவரும் கேட்பதற்கில்லை என்ற சூழ்நிலை. இத்தகைய சூழ்நிலையில் கருமை மாமரியாகத் தோன்றியதும் அவளது செய்தியும் அனைவரையும் புரிய வைக்காமல் இருந்திக்க முடியுமா?